میشه از اول بپرسید؟

استوری بود؟ اینو متوجه نشدم

چشم بپرسید جواب میدم

خب چطوری جواب بدم؟

هرچیزی تو ذهنتونه

هیچ وقت اون مشاعره ها دوباره تکرار نشد

نه اون مشاعره ها نه

همون دلبستگی که بهترین دوران رو باهاش داشتم همون دلبستگی که باهش شبا بی خبر صبح می شد.

سکوت؟

سکوت سکوت میاره؟

اگه میشه سوالاتتو دونه دونه بپرس و یه کم کم دامنه تر

سخت ترین سواله!

جوابش چی میشه؟

اونقد تو ذهنم حرف هست و اونقدر مه آلود که گه گاهی چند کلمه از پشت مه پیدا میشه. اگه صبور باشی شاید بالاخره تک تک کلمات رو پیدا کنم.

خودمم گیجم. نمی دونم از کجا بگم و چی باید بگم

همچو خاموشان بسته ام زبان

حرف من بخوان از اشاره ها

یه دنیا دلبستگی

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشقکه نامی خوش تر از اینت ندانم

وگر هر لحظه رنگی تازه گیریبه غیر از زهر شیرینت نخوانم

به آسانی مرا از من ربودیدرون کوره غم آزمودی

دلت آخر به سرگردانیم سوختنگاهم را به زیبایی گشودی

ای چشمان مست تو مینای شراب من

یاد تو چه می کند با حال خراب من

نوا منم ترانه توییبه موج غم کرانه تویی

به عشق تو فسانه منم ز خود بیگانه منم

خزان منم جوانه تویی بهشت جاودانه تویی

نوای جاودانه تویی تو دیوانه منم

می دانی که بی قرار و دل شکسته ام

برعشق کسی بجز تو دل نبسته ام

می دانی غمت مرا رها نمی کند

حتی مرگ مرا ز تو جدا نمی کند

واسه من هنوز تمام نشده و شاید تمام هم نشه

منم چو چشمه سرابم

چو نقش آرزو بر آبم

هر چه قصه و فسانه ام

بلرزدم ز دل نسیمی

به وقت زندگی حباب

در زمان بی نشا نه ام

...

آرزو،آرزو ای سراب بیکران

ای امید بی نشان

ای که شعله های تو آتشم زند به جان

عشق من بود گناه من

منم عاشق منم رسوا

بار دل به غم نشسته ای

درد عشق و انتظار(کلیک کنید)

سلام

به قول خودتون: "حرف هایی که وسط قهقه هم اگر یادشان بیوفتی لال می شوی!"

هنوز موقع تنهایی تو گذشته زندگی می کنم. دل کندن سخته شاید هم من بیش از حد و حدود وابسته باشم کار درستی نیست می دونم ولی هنوز به گذشته وابسته ام.

شاید این حرف ها باعث تنفر بشه اما گفتم.

شاید اینجا یه وبلاگ عادی بنظر بیاد اما واسه من یه دنیای دومی شده که هر لحظه دلم واسه گذشته تنگ میشه خودمو جمع و جور میکنم و میام اینجا بساط می کنم.

شاید خنده دار باشه ولی خیلی از پیام هایی که فرستادید آدم رو با اشک اونقدر سبک می کنه که از همه چیز آزاد میشم. پیامهایی که خط به خطش یه دنیا حرفه. پیامهایی که یه دنیا نگرانی پشتش پنهون شده.

دنیایی پر از آرامش پشت استرس و نا امیدی واسم درست شده که تو سخت ترین شرایط یه امید و استقامت دوباره رو به آدم بر می گردونه.

گفتنش سخته اما هنوز حس و حال پیامها عوض نشده نمی دونم حکمت خدا چیه!

پس هیچ وقت نخواه که این دنیام رو ویرون‌کنم.

مرحبا ای هد هد هادی شده

در حقیقت پیک هر وادی شده

ای به سر حد سبا سیر تو خوش

با سلیمان منطق اطیر تو خوش

صاحب سر سلیمان آمدی

از تفاخر تاجور زان آمدی

دیو را در بند و زندان باز دار

تا سلیمان را تو باشی راز دار

چای که مرغوب نباشد چیزی به آن اضافه می کنیم؛

چیزی کخ آن طعم نامرغوب را با عطر و طعمی خوش جایگزین کند.

چیزی مثل چوب دارچین،هل،زعفرا یا نبات حتی شده چند پر بهار نارنج!

زندگی هم گاهی می شود حکایت همین چایی؛ که باید با دلخوشی های کوچک طعم ک رنگش را عوض کنی.

چیزی پیدا کنی که امید بدهد به دلت،بشود انگیزه،

بنزینی باشد برای ماشین زندگیت؛

بعد با ماشین زندگی تخت گاز بروید به آنجا که باید برسید و امید را همراه کنید.

میشه از اول بپرسید؟

استوری بود؟ اینو متوجه نشدم

چشم بپرسید جواب میدم

خب چطوری جواب بدم؟

هرچیزی تو ذهنتونه

هیچ وقت اون مشاعره ها دوباره تکرار نشد

نه اون مشاعره ها نه

همون دلبستگی که بهترین دوران رو باهاش داشتم همون دلبستگی که باهش شبا بی خبر صبح می شد.

سکوت؟

سکوت سکوت میاره؟

اگه میشه سوالاتتو دونه دونه بپرس و یه کم کم دامنه تر

سخت ترین  سواله!

جوابش چی میشه؟

اونقد تو ذهنم حرف  هست و اونقدر مه آلود که گه گاهی چند کلمه از پشت مه پیدا میشه. اگه صبور باشی شاید بالاخره تک تک کلمات رو پیدا کنم.

خودمم گیجم. نمی دونم از کجا بگم و چی باید بگم

همچو خاموشان بسته ام زبان

حرف من بخوان از اشاره ها

یه دنیا دلبستگی

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق که نامی خوش تر از اینت ندانم

وگر هر لحظه رنگی تازه گیری به غیر از زهر شیرینت نخوانم

به آسانی مرا از من ربودی درون کوره غم آزمودی

دلت آخر به سرگردانیم سوخت نگاهم را به زیبایی گشودی

ای چشمان مست تو مینای شراب من

یاد تو چه می کند با حال خراب من

نوا منم ترانه توییبه موج غم کرانه تویی

به عشق تو فسانه منم ز خود بیگانه منم

خزان منم جوانه تویی بهشت جاودانه تویی

نوای جاودانه تویی تو دیوانه منم

می دانی که بی قرار و دل شکسته ام

برعشق کسی بجز تو دل نبسته ام

می دانی غمت مرا رها نمی کند

حتی مرگ مرا ز تو جدا نمی کند

واسه من هنوز تمام نشده و شاید تمام هم نشه

منم چو چشمه سرابم

چو نقش آرزو بر آبم

هر چه قصه و فسانه ام

بلرزدم ز دل نسیمی

به وقت زندگی حباب

در زمان بی نشا نه ام

...

آرزو،آرزو ای سراب بیکران

ای امید بی نشان

ای که شعله های تو آتشم زند به جان

عشق من بود گناه من

منم عاشق منم رسوا

بار دل به غم نشسته ای

 درد عشق و انتظار (کلیک کنید)