بالاخره امروز روزش بود

مثل یه آتشفشان خاموش که بیدار میشه و خشم و غضبش رو خالی می کنه منم یه کم عقده گشایی کردم...

ولی هنوز باید منتظر بود تا گدازه ها خارج بشه!!!

ما را شکستگی به نهایت رسیده است.

چندان شکسته ایم که نتوان دگر شکست

دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد

رخ فرسوده زدم غم صفرای تو دارد

سر من مست جمالت دل من دام خیالت

گوهر دیده نثار کف دریای تو دارد

ز تو هر هدیه که بردم به خیال تو سپردم

که خیال شکرینت سر و سیمای تو دارد

اگرم در نگشایی ز ره بام بر آیم

که زهی جام لطیفی که تماشای تو دارد

آسمان دل من بی تاب است...

بی قرار و لبریز....

فقط از ثانیه ها می ترسد

که چنین می لرزد...

سخت است نگفتن یک قبیله حرف!

گفتی که دگر در تو چنان حوصله ای نیست

گفتم که مرا دوست نداری گله ای نیست

رفتی و خدا پشت و پناهت به سلامت

بگذار بسوزد دل من مساله ای نیست

یادت را نگیر از من

بگذار چو سهراب بگویم: " دلخوشی ها کم نیست"

سرد است دلم دوباره باران زده ام

بی تاب شدم در اوج تنها شده ام

بسپار دلم به گوشه خلوت خود

انگار خدا برای من گم شده است

افسوس سکوت من بی پرواست

انگار برای او دوباره من خم شده ام

گذرت اگر به اینجا افتاد!

برای دل من هم بخوان فاتحه ای!

جرم من چیست که ره هموار نیست؟

گر چه همواری این ره دگر همراه نیست!

دل کندن اگر آسان بود فرهاد دل می کند نه کوه!

هوای دلم

در حالت هشدار است!

اما نه من عاشقی کردن را تعطیل می کنم

و نه

بر دوستت دارم گفتن هایم ماسک می گذارم

این نفس گیر جذاب را با هیچ چیز دیگر عوض نخواهم کرد!

تمام زندگی ام صرف شعر گفتن شد

از آن زمان که شنیدم تو شعر می خوانی!

در خلوت من.... خیال سبزت جاریست

این قسمت بی تو بودنم.... اجباریست

گاه با کوشش بسیار غزل ساخته ام

فارغ از هرچه بگویی به تو پرداخته ام

تو همانی که مرا بر سر ذوق آوردی

هیچ کس را بخدا مثل تو نشناخته ام

تلخ است که لبریز حقایق شده است

زرد است که با درد موافق شده است

عاشق نشدی وگرنه می فهمیدی

پاییز بهاریست که عاشق شده است

اینستا فرستادم جوابشو.

البته قرار شد دو سه سط جواب دم.

خب همین گم نکردنا بخشی از جبران بدهی سنگینه

شب از نیمه گذشت و دیده باز است

چرا امشب شبم دور و دراز است

وضو کن با سرشک جانم امشب

که امشب فرصت راز و نیاز است

حاضرم قسم بخورم غیر خودم و خدا هیچ کس هیچ کس از دلم خبر نداره حتی نزدیکترین شخص بهم.

و مطمئنم دیگه کسی نمی فهمه که... مطمئنم

آها حوص طراحی کردم نشستم اونو سر هم کردم بعد از صفحه لپ تاپ عکس گرفتم.

چرا دیگه نمی پرسید؟

میشه از اول بپرسید؟

استوری بود؟ اینو متوجه نشدم

چشم بپرسید جواب میدم

خب چطوری جواب بدم؟

هرچیزی تو ذهنتونه

هیچ وقت اون مشاعره ها دوباره تکرار نشد

نه اون مشاعره ها نه

همون دلبستگی که بهترین دوران رو باهاش داشتم همون دلبستگی که باهش شبا بی خبر صبح می شد.

سکوت؟

سکوت سکوت میاره؟

اگه میشه سوالاتتو دونه دونه بپرس و یه کم کم دامنه تر

سخت ترین سواله!

جوابش چی میشه؟

اونقد تو ذهنم حرف هست و اونقدر مه آلود که گه گاهی چند کلمه از پشت مه پیدا میشه. اگه صبور باشی شاید بالاخره تک تک کلمات رو پیدا کنم.

خودمم گیجم. نمی دونم از کجا بگم و چی باید بگم

همچو خاموشان بسته ام زبان

حرف من بخوان از اشاره ها

یه دنیا دلبستگی

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشقکه نامی خوش تر از اینت ندانم

وگر هر لحظه رنگی تازه گیریبه غیر از زهر شیرینت نخوانم

به آسانی مرا از من ربودیدرون کوره غم آزمودی

دلت آخر به سرگردانیم سوختنگاهم را به زیبایی گشودی

ای چشمان مست تو مینای شراب من

یاد تو چه می کند با حال خراب من

نوا منم ترانه توییبه موج غم کرانه تویی

به عشق تو فسانه منم ز خود بیگانه منم

خزان منم جوانه تویی بهشت جاودانه تویی

نوای جاودانه تویی تو دیوانه منم

می دانی که بی قرار و دل شکسته ام

برعشق کسی بجز تو دل نبسته ام

می دانی غمت مرا رها نمی کند

حتی مرگ مرا ز تو جدا نمی کند

واسه من هنوز تمام نشده و شاید تمام هم نشه

منم چو چشمه سرابم

چو نقش آرزو بر آبم

هر چه قصه و فسانه ام

بلرزدم ز دل نسیمی

به وقت زندگی حباب

در زمان بی نشا نه ام

...

آرزو،آرزو ای سراب بیکران

ای امید بی نشان

ای که شعله های تو آتشم زند به جان

عشق من بود گناه من

منم عاشق منم رسوا

بار دل به غم نشسته ای

درد عشق و انتظار(کلیک کنید)

سلام

به قول خودتون: "حرف هایی که وسط قهقه هم اگر یادشان بیوفتی لال می شوی!"

هنوز موقع تنهایی تو گذشته زندگی می کنم. دل کندن سخته شاید هم من بیش از حد و حدود وابسته باشم کار درستی نیست می دونم ولی هنوز به گذشته وابسته ام.

شاید این حرف ها باعث تنفر بشه اما گفتم.

شاید اینجا یه وبلاگ عادی بنظر بیاد اما واسه من یه دنیای دومی شده که هر لحظه دلم واسه گذشته تنگ میشه خودمو جمع و جور میکنم و میام اینجا بساط می کنم.

شاید خنده دار باشه ولی خیلی از پیام هایی که فرستادید آدم رو با اشک اونقدر سبک می کنه که از همه چیز آزاد میشم. پیامهایی که خط به خطش یه دنیا حرفه. پیامهایی که یه دنیا نگرانی پشتش پنهون شده.

دنیایی پر از آرامش پشت استرس و نا امیدی واسم درست شده که تو سخت ترین شرایط یه امید و استقامت دوباره رو به آدم بر می گردونه.

گفتنش سخته اما هنوز حس و حال پیامها عوض نشده نمی دونم حکمت خدا چیه!

پس هیچ وقت نخواه که این دنیام رو ویرون‌کنم.

مرحبا ای هد هد هادی شده

در حقیقت پیک هر وادی شده

ای به سر حد سبا سیر تو خوش

با سلیمان منطق اطیر تو خوش

صاحب سر سلیمان آمدی

از تفاخر تاجور زان آمدی

دیو را در بند و زندان باز دار

تا سلیمان را تو باشی راز دار